به باشگاهی كه هفت سالِ پیاپی در صدرِ یك لیگِ معتبر تكیه داده باشد، چیزی جز برترین باشگاه فوتبال در آن كشور نمیتوان اطلاق كرد. بیانكونریها بعد از سالها صبوری و اجرای سلسله برنامههایی ویژه برای بنایِ ساختاری اصولی، یكبار دیگر به بالاترین سطح در فوتبال ایتالیا و جهان رسیدهاند.
صحبت های بالا، بخشی از مصاحبه ی خواندنی ایگور تودور مدافع سابق یوونتوس در سالهای 1998 تا 2007 در گفتگو با La Gazzetta dello Sport می باشد.
او افزود:
یك باشگاه اگر از درون بزرگ نباشد و ذهنیتی همواره برنده نداشته باشد هرگز نمیتواند با اتكا به عواملی مثل شانس همیشه پیروز باشد. خرید كریستیانو رونالدو نشان داد كه برای بانوی پیر هیچ محدودیتی و خواستِ نشدنی وجود ندارد. فتح لیگ قهرمانان برای این تیم نه یك وسواسِفكری بلكه یك هدف تلقی میشود.
وی ادامه داد:
روزی كه برای نخستین بار آندرهآ (آنیلی) به كمپ تمرینی یووه آمد را به خاطر دارم. او آن سالها بسیار جوان بود اما امروز بیتردید او یكی از ماهرترین و كلیدیترین افرادِ جهان در حوزه مدیریت فوتبالی محسوب میشود؛ یك پشتیبان و یك حامیِ بیبدیل برای سیاه و سفیدهای تورین.
رونالدو:
رونالدو مهاجمی همواره گرسنه برای گلزنی است؛ او كیفیتی منحصربه فرد و مجموعهای كمنظیر از توانمندیِ فوتبالی را یكجا در اختیار دارد. البته او تنها بازیكن شاخصِ یووه نیست؛ دیبالا و كاستا نیز چیزهای ویژهای در بازیشان دارند كه همواره چشمها را خیره و امیدها را در دل هواداران زنده نگه میدارد. با این حال بیانكونری یك بازیكن مهم دارد كه همیشه عصارهای از DNA یوونتوس را در زمین به نمایش میگذارد. از ماریو مانژوكیچ صحبت میكنم؛ بازیكنی كه در قلب او و بطنِ یووه یك رابطه مشابه نهفته است: استقامت و مصمم بودن برای برتری.